Mae Sot

Woensdag 11 december een tuk-tuk genomen naar het bussstation in Sukhothai. Daar op de bus gestapt naar Tak. En daar overgestapt in een minibusje naar Mae Sot.
Rond 13.00 uur waren we bij het guesthouse. De tassen gedropt. En het stadje ingelopen. De lokale markt bezocht, waar een mix te zien is van Thaise en Birmeense mensen.
De Birmenen hebben een soort van crème (thanaka) op hun gezicht, wat gemaakt wordt uit de bast van de thanakaboom. De crème beschermt de huid tegen de zon, geeft verkoeling en heeft ook een decoratieve functie. Een lichte huid geeft meer status...
Op de markt worden grote kikkers verkocht,Maddie nog levend met z'n vieren in een netje zitten. En ratten, konijnen, allerlei soorten groenten en fruit. En vlees en vis.

De volgende dag hebben we een taxi genomen, met de lokale bevolking, waarbij je wacht totdat een soort van open pickup vol is, naar de grens Thailand-Myanmar. Hier zijn we voor €12,50 1 dag de grens overgegaan en krijgen we een visa voor 15 dagen (over land). Bij vliegen krijg je een visa van 30 dagen.
Al lopen ga je over de 'vriendschapsbrug' die in 1997 gebouwd is. Dan kom je Myanmar binnen, waar je je paspoort afgeeft en als je terugkomt (dat moet voor 17.00 uur), dan krijg je je paspoort terug.
We zijn Myawadi ingelopen, waar de auto's weer aan de rechterkant rijden. Het is er stoffig en geen winkel of restaurantje te zien. Alleen maar bedrijfjes voor scooters en andere vage zaken.
De mensen zijn er erg vriendelijk en glimlachen. Als je ze in het Birmeens groet, groeten ze gelijk terug. Dit vinden ze ook geweldig.
Ze spreken er nauwelijks Engels.
Wat rondgelopen en bij een tempel naar binnen gelopen. Ik werd door een meneer naar een grote open ruimte gebracht, waar 'The Father' uit Rangoon 3 dagen in Myawadi aanwezig was, die mensen zegende.
Indrukwekkend om te zien. Ik ben er ook tussen gaan zitten en mocht als toerist gelijk bij hem komen. Ik ben toen ook gezegend voor mediteren, mijn familie en nog wat zaken. Hij sprak vloeiend Engels. En hij heeft mij nog een kettinkje om gebonden. Heel bijzonder om mee te maken.

Daarna zijn we een straatje ingelopen waar we bij een restaurantje wat wilde eten. Helaas, ook daar spraken ze geen Engels en de menukaart, met een paar kleine foto's , was ook niet in het Engels. Uiteindelijk maar rijst met kip besteld, lekker veilig. Het eten was heerlijk en er zat ook nog een salade met uit en knoflook bij. En een soort van bouillonsoepje.

Langzaamaan weer teruggelopen naar de grens, onze paspoorten opgehaald (met een mooie stempel van Myanmar erin) en over de vriendschapsbrug Thailand weer ingekomen. En met de taxi weer terug naar Mae Sot.
Vandaag een rustdag in Mae Sot!