Sumoworstelen

16 september 2015
Om 09.00 uur met de trein naar Kamâkura.
Een plaats wat aan de baai ligt en veel tempels in en rondom de plaats heeft.
Daar kwamen we om 10.00 uur aan. Samen met nog iemand zijn we fietsen gaan huren om de dag per fiets, ipv met de benenwagen, door te brengen.
Het was prachtig weer dus ook prima fietsweer.
Eerst naar een tempel gefietst, die uitzicht had over de baai.
Prachtige tempel, mooi aangelegd in het groen. En inderdaad, een mooi uitzicht over de baai.
Vanaf deze tempel naar de grote Buddha gefietst.
Van buiten én van binnen bekeken. Je kon deze Buddha ook in!

Van de Buddha naar een andere tempel gefietst waar om 13.00 uur een processie/ceremonie gehouden werd.
Dit was erg mooi om te zien!

Van deze tempel door naar een tempel, een 'must see', die verscholen lag, achter een berg. En je dan door een soort van grot heen moest om bij die tempel te komen.

En als laatste een tempel, die in een 'bamboe-bos lag. Een hele rustgevende tempel, waar je helemaal 'zen' kon worden.

En toen hadden we er nog maar een paar gezien van de tientallen tempels die daar stonden!

Toen was de dag alweer voorbij en hebben we de trein teruggepakt naar Tokyo centrum.
In de trein mag eigenlijk niet gepraat worden, wel fluisteren. Maar dat hadden wij blijkbaar niet meer onthouden. Geen Japanner die er wat van zei.....

In Tokyo met een groot deel van de groep wezen uiteten. En toen moe en voldaan naar het hotel.

17 september 2015
Om 06.00 uur opgestaan, 06.30 uur naar de metro gelopen en om 06.55 uur de metro geplat naar de Sumo-arena.
Waar we om 07.25 uur in de rij stonden om een dagkaart te kunnen bemachtigen.
Om 07.45 uur kregen we een kaartje waarop een nummer stond. Ik had 155. Dus ik was verzekerd van een kaartje, van de 350 dagkaarten!
En ja, om 08.15 uur hadden we de dagkaarten in ons bezit!

Omdat de Sumo-wedstrijd pas om 14.00 uur begon, zijn we naar een prachtige Japanse tuin geweest, met veel historie. Waarbij we wat wilden drinken bij het theehuis in die prachtige tuin.
Maar de groene thee was niet te drinken! Dus de tuin verder bekeken en de historie ervan beluisterd.
En toen weer verder, naar 'station Tokyo'.
Dit station is door dezelfde architect ontworpen als het Centraal Station van Amsterdam.

Vanaf dit station doorgelopen naar het keizerlijk paleis.
We hebben het helaas alleen maar van de buitenkant kunnen zien omdat het paleis maar 2 dagen per jaar open is voor bezoek: 2 januari en 23 december, als de keizer jarig is.

Toen hebben we de metro weer gepakt en zijn we doorgegaan naar Shibuya.
Dit kruispunt is het drukste kruispunt van de wereld. En dit kruispunt heeft de grote videoschermen en vele neonlichten. En komt ook in films voor.
Bij de Starbucks even een heerlijke café con leche gedronken en een tijdje naar dit kruispunt, vanaf 1 hoog, kunnen kijken. Prachtig.

Ook nog even naar een aandenken van Hachiko geweest: een hond die 10 jaar lang, nadat z'n baasje was overleden, nog naar het metrostation kwam om z'n baasje daar te kunnen begroeten.

En toen was het tijd om naar de Sumo-wedstrijden te gaan. Hoe later op de middag, hoe groter (en vetter) de Japanners en hoe spannender! Ook omdat dan de grote namen mee doen!
Nou, dat was het! Grote kerels, en hoe langer hoe vetter!
Geweldig!
We kenden de Sumoregels niet zo heel erg (lees: nauwelijks). Maar uiteindelijk kregen we het door.
En na de finale zagen we de winnaar nog een mooie ceremonie uitvoeren.
Erg mooi om mee te maken en tussen de lokale mensen te zitten die de namen roepen van, voor hun, bekende Sumo-worstelaars!
Ook een toe al dat de wedstrijden deze week in Tokyo gehouden werden!

Met de metro terug naar het hotel waar we een hapje hebben gegeten.

De tas nu weer inpakken en morgen richting Matsûmoto.